“Manik-depressif psikozların dinamik psikiyatri içindeki yeri ilginçtir. Çünkü bu bozuklukları psikanaliz çerçevesinde değerlendiren ilk kişi, bir istisna olarak Freud değil, öğrencisi Abraham olmuştur.
Abraham 1912 yılında melankolik depresyonla normal yas duygusunun kıyaslamasını yapma düşüncesini geliştirmiş; her iki durumda da kişinin bir kayıp yaşadığını, ancak yaslı kişi yitirdiği kişiyle ilgilendiği halde, depresif kişinin suçluluk duyguları içinde kıvrandığını gözlemlemişti. Abraham, depresif duygu durumunu, kaybedilen objeye karşı yaşanan öfkenin kişinin kendi üzerine çevrilmesi ve anal-sadistik döneme bir gerileme olarak yorumlamıştır.”
“Freud, “Mourning and Melancholia” başlıklı ünlü yazısında Abraham’ın düşüncelerine katılmış, yas yaşantısında objenin ölüm sonucu yitirilmesine karşılık, kayıp obje kendi benliğine mal edilmiş olduğu için, depresif kişinin iç dünyasında bir kayıp yaşadığını açıklamıştır.
Ona göre, kaybedilen objeye yönelik olan sadizm, depresyonlarda, içleştirilmiş olan sevgi objesine çevrilir.”
Engin Geçtan
Psikodinamik Psikiyatri ve Normaldışı Davranışlar
Anca katıl sen Abraham’a. Abrahamca Freud’a önerilen Klein’a ise senin tıp eğitimin yok, Ferenczi’nin makalesini sansürleyelim.
PsikoSerum 
“Abraham” için 2 yorum